PRIREDIO: Igor Rems
Ignorantia nocet
Ko su Srbi? Odakle su došli? Koja je njihova prava postojbina? Koliko su stari?
Ova i mnogo druga pitanja zaokupljaju nauku koja pokušava na naučno zasnovan način da odgovori na ova ali i mnogobrojna druga pitanja.
Mnogi naučnici i istraživači kako naši tako i strani bavili su se i bave se ovom temom.
U ovom nastavku videćemo što u svojoj knjizi DREVNA ISTORIJA SRBA piše dr Stevan Tomović, prvo izdanje knjige, 2012 godine.
Poreklo Srba
Po stavovima zvanične istorije, Srbi su kao deo Slovena i kao strani okupatori silom zauzeli zemlje drugih naroda Balkana početkom sedmog veka nove ere, došavši čak iz Ukrajine i Azije. Ili kako bi rekli savremeni istoričari, poludivlja slovenska plemena su zauzela zemlje „starosedelačkih“ naroda Balkana, poput „ilirskih“ Albanaca i drugih naroda. Ovakvi stavovi potiču iz jednog jedinog pisanog istorijskog izvora iz tzv. Srednjeg veka: „O upravljanju carstvom“ vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita (a za koji se inače sumnja da je falsifikat, isto kao i čuvena „Konstantinova darovnica“).
Takođe, zvanična istorija, opet zasnivajući svoje stavove na spomenutom delu, tvrdi da su Srbi dobili svoje ime po latinskoj reči za roba, koja glasi servus. Navodno, pošto ta reč u množini glasi servi, od toga je nastalo „Serbi“, kada je slovo „v“ prešlo u „b“, i onda se tako dobilo ime „Srbi“. Dakle, po zvaničnoj istorijskoj nauci, ime „Srbi“ bi u prevodu značilo „robovi“. Štaviše, u tom spisu Konstantina VII Porfirogenita – „O upravljanju carstvom“ – piše da zapravo i sva druga, sinonimna imena za Srbe imaju značenje „roba“. Naime, u tom spisu ne samo da piše da reč „Srbi“ znači „robovi“, već piše i to da reč „Sloveni“ takođe u prevodu znači „robovi“. Ali ne samo to, već i staro ime za Srbe i Slovene koje je glasilo „Sklavi“, kako su nas zvali Grci, ima isto značenje: „robovi“. Jer ta je reč, kažu istoričari, nastala od latinske reči sclavus, koja u prevodu i znači upravo „rob“. A kao da to nekome nije bilo dovoljno, već se ime „Srbin“ takođe izvodi i iz još jedne latinske reči: serbula.
Probajte da pogodite njeno značenje. Da, to u prevodu znači „robovi“, ili tačnije, „ropske sandale“. Znači, kako god da se okrene, ime „Srbi“ u prevodu znači „robovi“ – kaže zapis vizantijskog cara iz desetog veka. Međutim, u nastavku ćemo videti da postoji jedno drugačije tumačenje porekla Srba i njihovog imena, a koje se ne bazira na samo jednom istorijskom izvoru. Naime, prema tom tumačenju, Srbi su starosedeoci na Balkanu i drugih okolnih zemalja. I kao što se istorija većine naroda na svetu može pratiti unazad do nekoliko hiljada godina, tako se na potpuno isti način može učiniti i sa istorijom Srba. I kao što se istorija svih mnogoljudnih naroda na svetu može pratiti do više hiljada godina unazad, tako se može učiniti isto i sa istorijom najmnogoljudnije grupe naroda Evrope – sa Slovenima, u koje spadaju i Srbi.
Ovo tumačenje porekla Srba je jedino postojeće koje nam daje konkretne odgovore na pitanja kao što su: Od koga i odakle Srbi potiču, ko su im preci, gde su pre živeli, kada, koliko dugo, kako su dobili svoje ime, i ono najvažnije, zašto je važno sve to da znamo? Pogledajmo u nastavku odgovore na ova pitanja. Prema Svetom Pismu, pre oko 4500 godina došlo je do jednog neverovatnog događaja svetskih razmera.
Ovaj događaj je bio takav da predstavlja doslovno istorijsku prekretnicu u prošlosti čovečanstva. Reč je o nečemu što se ustaljeno naziva Veliki Potop. Veliki Potop zapravo je možda najveća prirodna katastrofa koja je do sada zadesila planetu Zemlju. Jer cela je Zemlja bila tada pod vodom; ceo svet je bio poplavljen. U poplavi je skoro čitav ljudski rod izginuo, i skoro sav životinjski i biljni svet, i bukvalno sve što je do tada postojalo. Dokazi da se Veliki Potop i zaista dogodio su brojni. Naime, geolozi su pronašli groblja fosilizovanih organizama po čitavoj planeti, koji su bili zatrpani vodenim sedimentom. Ali ne samo to, već su po celom svetu sačuvane legende raznih naroda o Potopu, koji se stvarno dogodio u davnoj prošlosti. Međutim, ako se Veliki Potop zaista dogodio, i ako su ljudi izginuli, kako su onda mogli svi ti drevni narodi da ga upamte i očuvaju u obliku legendi? Kako su onda nastali svi sadašnji narodi? Odgovor je jednostavan. Nisu svi ljudi sveta nestali, već je na (Dr Džon Vitkomb, dr Henri Moris, Biblijski potop, Eden, Sremska Kamenica, 2005)
jedan čudesan način preživeo veoma mali broj ljudi, životinja i biljaka – u Nojevoj barci, u vodi i u nataloženom sedimentu.
Od njih će nakon Potopa biti obnovljena planeta Zemlja i sav živi svet. Zapisana su imena ljudi koji su na ovaj način uspeli da prežive Potop. To su bili čovek po imenu Noje, njegova tri sina i njihove žene. Nojevi sinovi su se zvali: Jafet, Sem i Ham. I od njih su kasnije potekli svi sadašnji narodi sveta, tj. svi sadašnji narodi su njihovi potomci. Imena ovih ljudi mogu se naći čak i u ponekim savremenim udžbenicima iz istorije. Zanimljivo je da i sadašnji istoričari sve narode sveta dele u tri grupe naroda, koje su nazvali upravo po ovim ljudima:
1) semitska grupa naroda (Jevreji, Sirijci, Arapi itd.)
2) hamitska grupa naroda (afrički narodi, deo Indijanaca, Azijata, itd.)
3) jafetidska ili „indo-evropska“ grupa naroda (narodi Evrope, Iranci i Indijci).
Mada savremena nauka ne priznaje ovog Noja, Sema, Hama i Jafeta za istorijske ličnosti, ipak je ove tri glavne porodice naroda nazvala po njima. Dakle, po našem tumačenju, svi drevni i sadašnji narodi sveta su potekli od Noja i njegova tri sina, uključujući tu i Srbe. Ali od koga su onda Srbi potekli: od Sema, Hama ili Jafeta?
Ili ako hoćete, u koju to grupu naroda spadaju: semitsku, hamitsku ili jafetidsku?
Na to pitanje nije teško dati odgovor, jer se svi naučnici slažu da Srbi spadaju u „Indo-Evropljane“, čiji izvorni naziv glasi „Jafetidi“. Drugim rečima, ako Srbi pripadaju Jafetidima, kao i drugi Evropljani, to znači da su Srbi potomci Jafeta. To su stari pisci znali; u jednom tekstu je ovako zapisano za poreklo Srba: Od ta 72 naroda proizašao je i narod slovenski (srpski), od porodice Jafeta.
O istom govore i drugi zapisi: Pogledajmo moć i raširenost slovenskih naroda. U ovom poslednjem citatu aludira se na značenje imena „Jafet“, koje i znači upravo „raširiti se“. Dakle, sasvim je jasno da je srpski narod potekao od Jafeta, Nojevog sina. Sada samo ostaje pitanje, od kojeg sina Jafeta su potekli Srbi? Jer zapisana su i imena sinova Jafeta: Gomer, Magog, Madaj, Javan, Meseh, Tuval i Tiras.
(S. H. Cross, O. P. Sherbowitz-Wetzor, The Russian Primary Chronicle, Laurentian Text, The Mediaeval Academy of America, Cambridge, MA, 1953, p. 2 3 Mavro Orbini, Kraljevstvo Slovena, Srpska književna zadruga, Beograd, 1968, 6. str. 4 V. Pribojević, O podrijetlu i zgodama Slavena, JAZU, Zagreb, 1951, 166. str.)
U nastavku ćemo videti od kog sina Jafeta potiču Srbi, kako su dobili ime i kakvo im je dalje poreklo.
Ko su Tračani?
Istorijske činjenice nam potvrđuju da su Srbi potekli od Tirasa – Jafetovog sina. Da je to zaista tako, reći će nam i sledeći podaci. Naime, poznati rimsko-jevrejski istoričar Josif Flavije je u svom delu zapisao da su se potomci tog Tirasa nazivali Tiraseni po njemu, a da su ih grčki pisci nazivali Trasciani - „Tračani“ (poznato je da je većina naroda dobila ime po svojim rodonačelnicima). A kao što svi znaju, Tračani su bili jedan od starosedelačkih naroda Balkana.
Zatim, kako većina starih pisaca potvrđuje, ovi Tračani su zapravo bili isti narod kao Iliri. Jer govorili su istim jezikom, imali su slične običaje i živeli su na istoj zemlji – Balkanu.
Delili su se u veći broj plemena, koji je nosio zasebne nazive, ali su svi ipak bili istog porekla. O tome nam, između ostalih, govore Strabon, Tit Livije i Aristofan, kao i mnogobrojni drugi pisci, uključujući i kasnije srednjovekovne pisce. Srbi su u stara vremena nazivani upravo „Iliri“ i „Tračani“.
Štaviše, Srbi su nazivani Ilirima sve do kraja 19. veka, dok su još u austro-ugarskim (Josif Flavije, Judejske starine, Dveri, Beograd, 2008, 22. str.) dokumentima navođeni kao Illyro-Serben, dok je njihov jezik nazivan „ilirskim“ (kasnije će ovaj termin biti zloupotrebljen, kad su počeli da ga prisvajaju Hrvati, a danas i Albanci). Za primer možemo uzeti jedno od najpoznatijih tračkih plemena: Tribale ili Trivale. Oni su živeli u Pomoravlju i velikom delu današnje Srbije i Bugarske. Vizantijski pisci su upravo Srbe nazivali Tribali, a vladare iz nemanjićke dinastije „arhonti Tribala“. Velikog srpskog župana Stefana Nemanju zvali su velikim arhontom Tribala, a kralja Milutina vladarem Tribala, kao i cara Dušana, čije je carstvo na Zapadu zvano – Magnum Illyricum.
Srbija se nazivala Trivalija, a ponekad čak i Ilirija. Poznata je i srpska oblast Trivalija, tj. Travunija. Veliki broj toponima Srbije, Bosne i Primorja ima poreklo od imena Tribala. Sadašnji istoričari tzv. „srpske istorijske škole“ jednoglasno se slažu da su Iliro-Tračani isto što i Srbi. To je bilo poznato piscima i Starog i Srednjeg veka, te i nije potrebno posebno dokazivati.
O tome nam govore srednjovekovni grčki zapisi. Isti naziv je trebalo da nosi Kraljevstvo SHS, kako je to predlagao jedan političar nemačkog porekla, (Ljudevit Gaj: V. B. Sotirović, Creation of the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes 1914-1918, Vilnius University Press, Vilnius, 2007, p. 12)
Konačno, da su Srbi isto što Tračani i Iliri, to jest, da su potomci Tirasa, Jafetovog sina, potvrđuje nam i pomenuti tekst o poreklu Srba.
(Nastaviće se)
